Jos de Rover stelt zich voor
Onderstaand artikel heeft Jos geschreven voor zijn club Vogelvreugd, waar hij tevens voorzitter van is.
Ook wij mochten dit in onze maandbrief plaatsten.
Vogelpraat
in coronatijd !!!
Hoe komt het dat je vogels bent gaan houden ?
Dit was een vraag die onze secretaris stelde om wat contacten binnen de leden
van de vereniging te krijgen, want club Vogelvreugd kan door de corona ook
niets.
Geen vergaderingen, geen show, geen lezingen en het is al heel moeilijk om bij
een andere kweker in zijn vogelhok te komen.
We hopen allemaal dat het snel weer anders gaat worden.
Mijn eerste vogeltje dat ik van mijn ouders kreeg toen ik 8 jaar was,
was een jong tam grasparkietje in een kooitje en dat beestje mocht
los in de woonkamer vliegen.
Het was een heel mak vogeltje, ik weet nog dat ie bij mijn opa op de rand
van
zijn brilmontuur ging zitten en dan de haren uit diens hoofd trok.
Ik hoor nu al leden zeggen: goh, heb jij ook nog normale vogels gehad.
In 1964 ging ons gezin verhuizen en op een gegeven moment ging
mijn
vader - met mijn hulp????- een vogelhok bouwen.
Eerst een binnenhok achterin de schuur en toen een buitenvlucht,
het
was een mooi hok.
Bij ons in de buurt woonde Jan de Jong, sommige ouderen
kenden
hem wel, die verkocht vogels en voer en grote verhalen.
Daar kocht mijn vader vogels zoals: zebravinken, bandvinken,
Japanse meeuwen, Mozambique sijsjes en een koppeltje
dwergkwartels
voor op de grond.
Toen ik wat groter was ging ik daar wel eens helpen en dan kreeg ik wel
eens
een vogeltje.
Mijn vader was vrachtwagenchauffeur en daarom zorgde mijn moeder
voor de vogels, maar dat ging ik steeds meer overnemen.
Dus toen had ik tropische vogels.
Een collega van mijn vader, Pieter den Breejen -is nog steeds lid van onze vereniging-, kwam wel eens bij ons en die kweekte kleurkanaries in de kleuren goudagaat en goudisabel.
Omdat dat echte vogels moesten zijn heeft hij mij aan een paar koppeltjes geholpen, maar dan moest ik -geloof ik- wel lid worden van Vogelvreugd.
Zo werd ik jeugdlid in Januari 1970 en was ik ongeveer in 1972 al penningmeester.
De oudjes dachten dat ik dat wel kon, omdat ik op een hogere school zat en handelsrekenen in mijn pakket had en dat ik pas 16 was gaf niets.
Ik weet nog dat ik voor de 1e keer een kanarie in mocht sturen op de Districtstentoonstelling in Dordrecht.
De beste vogels op onze onderlinge show werden door de topkwekers uitgezocht en omdat die van mij niet echt slecht was, mocht ie ook mee.
Dat vogeltje won geen prijs, maar haalde wel 90 punten en dat was goed voor het klassement van de vereniging volgens Bram Heyting, dus ik was ook blij.
In die periode ben ik ook nog ringen commissaris geweest.
Ik ben in 1977 gestopt met vogels houden, omdat ik samen met mijn vader een garagebedrijf begon en in 1978 ben ik met mijn vrouw getrouwd.
Dus het was druk, er ontstond een gezin en er was gewoon geen tijd voor vogels,
wel ben ik al die jaren gewoon lid gebleven.
Na een drukke tijd, komt toch dat vogelgevoel weer boven en begon het weer te
kriebelen. Bij iedereen die in zijn jeugd vogels gehad heeft, komt dat terug
volgens mij.
Ik woonde bij mijn werk en kreeg weer wat meer tijd.
Na een verbouwing onder in ons dijkhuis, vloer gestort, wanden betegeld, licht
aangelegd en vogelhokken gemaakt en daarna een buiten volière.
Daar was ik mee bezig en toen kwam er een klant van onze garage aan en die kwam
kijken en zei: ben jij een vogelhok aan het bouwen.
Allemaal verteld dat ik al jaren vogels gehad had en daar weer mee wilde
beginnen, maar ik had nog geen vogels op dat moment.
Ik heb postuurkanaries -Borders- en daar wil ik jou wel mee helpen, ik had nog
nooit van dat ras gehoord en dacht waarom niet.
Het zijn kanaries, dus verkoop me maar een paar koppels, achteraf deed hij dat
voor erg weinig geld.
Hij bracht me 3 koppels en 3 kunststof broedkooien en het enige wat ik zei was:
dat zijn bonte vogels, ik had geen idee hoe een border er uit moest zien.
Ik heb ze nog steeds en Gerrit Veerman is mijn allerbeste vriend geworden, we
zijn diverse keren naar Engeland geweest -het land van de Borders-, helaas is
Gerrit 6 jaar geleden overleden en mis hem nog best veel, vooral als vriend.
Vanaf 1992 ging ik ook weer naar vergaderingen van Vogelvreugd en als er een
oudgediende weer binnenkomt, zit je zo weer in het bestuur.
Het begon als ringencommissaris, leuk om weer te beginnen, want toen deden de
knijpringen voor cultuurvogels hun intrede, wat een toestand was dat.
Daarna ben ik ook nog penningmeester geweest en op een gegeven moment dachten
ze, hij moet maar voorzitter worden en dat ben ik nog steeds, al heel lang.
Ik ben nu al 51 jaar lid en hoop nog even mee te kunnen, maar een nieuwe jonge
voorzitter is welkom, het zou toch mooi zijn als er wat meer jeugd kwam en
iedereen koopt huisdieren in deze coronatijd.
DENK EENS AAN VOGELS!!!
Het is nu 12 Maart, heb nog lege broedkooien, maar alles is net als ieder jaar
uitgesopt en met twee weken moeten mijn borders weer aan de gang.
Vogels blijven boeien, daar kom je niet vanaf.
Jos de Rover
---------------------------------------------------------------------------------------------
